Vaak heb ik iets meer moeite Nederlandse producten te beoordelen waarbij Engelstalig gezongen wordt. Struikelblok is hierbij vaak dat de zang niet plaats vindt in de moedertaal. Bij de Zuid Hollandse band Alexander McKenzie & the Underpaid is dat totaal geen beletsel, aangezien de zangeres origineel een Canadese is. Lori Mckenzie vormt het songschrijvende warm kloppende hart van deze band, waardoor de teksten eveneens een natuurlijke lijn krijgen. Geen gezochte bewoordingen, en door de natuurlijke en vanzelfsprekende opbouw wordt je niet onnodig afgeleid door knulligheden. De waanzinnige titel van het album spreekt wat dat betreft boekdelen; Ribcage versus Unguided Missile.

Op internet tref ik vergelijkingen aan met coryfeeën zoals Ani Difranco, maar dat moet ieder voor zich beoordelen. Feit blijft dat ik na beluistering een zeer positief gevoel overhoud van het debuut van deze band. De liedjes verraden duidelijk een diepere passie voor de muziek, en kenmerken zich door een melancholisch en bescheiden wrang karakter. De uitstekende zangeres heeft zondermeer iets relevants te vertellen, zij doet dit met zeer veel overtuiging en de nodige zelfspot. The Underpaid (wat vrij vertaald waarschijnlijk betekend dat de heren zich nagenoeg belangeloos beschikbaar hebben gesteld om de endjes aan elkaar te knopen) vullen uitstekend de klankkleur in van de prettige nummers waarin Lori leidt. De stijl van de muziek varieert van een jazzy getinte sound naar een alternatieve folk. Ik ben behoorlijke enthousiast. Deze Canadees Hollandse samenwerking is een schot in de roos, dat beslist wat meer naar de voorgrond geduwd mag worden.